buðulanmýþ camlar arkasýnda ben
baksam da görünen yok
sulietine bile hasretim
düþen her yaðmur damlasý
hatýrlatýr bana yaþananlarý
anlayamazsýn ki
nerden bileceksin bendeki yürek yangýnlarýný
düþmeyince aþka
yok anlamý hayatýn sensiz
tükendi artýk dilimde kelimeler
söyleyecek bir sözüm yok
dilim lal oldu konuþamýyorum istesem de
oysa ne kadar mutluydum seninle
kýrýldý cesaretim tükendi umutlarým
tek baþýma kaldým
bu kadar kolay olmamalýydý
çekip gitmeler
vaz geçip nedensiz bitirmeler
hani seven göz görmezdi kusur
demek ki seninle son buluþmamýz
yýkýlýþýmýn sessiz habercisiydi
týpký ölümün sessizce geldiði gibi
can bedenden çýkarken
önce ayaklardan baþlarmýþ soðumaya
senin ki öylemi oldu be gülüm
önce gözlerin sonra sözlerinle öldürdün...
Refik
26.04.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.