ellerimiz çakıl taşları

birbirimizi öðreniyoruz
olmasa da varýþ noktamýz
þahikanýn iplerine tutunup
kanayan dizlerimizle
týrmanýyoruz



yolda kuþ ölüleri...ders almýyoruz



gözlerimizde parçalanmýþ bir gökyüzü
yüzümüzde bulutlarýn gölgesi
arkamýzda koþan ýrmaklar



soluklanmak gelmiyor aklýmýza



bir vadi kadar derinleþiyor çizgilerimiz
gümüþ teller sarkýyor alnýmýza
ellerimiz çakýl taþlarýna dönüþüyor
yüreðimizde ufalanan daðlarýn iniltisi




bir karýnca geçiyor bizi
bir þahin can çekiþiyor yaný baþýmýzda
ansýzýn
topraðý yaratanýn ayýrýmýna varýyor
ruhumuz



hey hat
neredeyiz...?











gönül gençyýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: