NAZLI ÖĞRETMEN(HOCA)

NAZLI HOCA
Daðlar arasýnda bizim köyümüz,
Kýþýn kar yaðarda kapanýrdý yolumuz,
Ýþte ozaman ne olurdu sonumuz,
Yoktu bir il kasaba olsun komþumuz.

Karda kara geçit bazen yol verir,
Bazende günahý olmayan nice yiðitler alýr,
Çýð düþer dert getirir iþimiz yarý kalýr,
Köylü ne yapsýn devlet babaya bakakalýr.

Baba dedik devlet dedik bir okul yaptý,
Bir gün eþkiya geldi ilk orayý yýktý,
Köylü bir araya geldi derme çattý,
Hoca gelecek diye dört yýl yola baktý.

Kaymakam haber salmýþtý hoca geldi diye,
Üç aydýr gelecek kar geçit versin hele,
Mehmet hoca eþlik etmiþti ayný hevesle,
Þimdi yine o getiriyordu hamidin memetle.

Çukur bükte gece elektirikler yoktu,
Lambalarda gaz bitmiþ hava soðuktu,
Bu günde hoca gelmemiþti gönüller buruktu,
Sabaha çýkmayan donmuþ dere ve oluktu.

Meydanda bir kýpýrdanma olmuþtu birden,
Gelenler vardý karaltý kopmuþtu kara tepeden,
Mahmut dayý diyordu müjde var onlarý bilenden,
Yaklaþýyorlardý az kaldý köylüde yürüdü birden.

Becik ahmet,muhtar üçbeþ çocuk karþýladýk,
Tipiden karbeyaz üç yüz karþýladýk,
Titrek bir ses geldi inan çok þaþýrdýk,
Dedi adým nazlý köyünüze zor vardýk.

Tayin yerim köyünüz ve ilkde görevim,
Zamana kader hiç gelmemiþti bayan hoca, köye beyim
Þimdi ben hocamýza ne cevap vereyim,
Zordu köyün þartlarý,hocamýza diyeyim.

Bütün köylü karþýladý hocayý meydanda,
Nazlý hocayý yerleþtrdik evvelki konakta,
Hayýr etsin dedik hocamýzada sonunda,
Eðitim kültür diye anlattý okul yolunda.

Aylar geçti kar kalkmamýþtý köyden,
Gün sert tipi ile baþladý yamaç yerlerden,
Gazlar bitiyordu ne gelirdi boþ elden,
Nazlý hoca bu gün tatil,çocuklar yýrttý dersten.

Akþam bastýrdý imam nuri nin ezaný ile,
Bir fýsýltýdýr dolaþýyordu acý acý dilden dile,
Sessiz karaltý vardý dolaþýyordu sinsice,
Kinle girdi ürpertici sessizlik o gece.

Yanmayan lambalarda baþladý bir gürültü,
Bu sesler gecenin ýssýzlýðýna düþtü,
Dedim eyvah eþkiya yine okula üþüþtü,
Hatýrýma birden nazlý hoca düþtü.

Avludan kör karanlýk koþar iken patladý,
Ýþte o zaman sendeleyen aksak ayaðým saðlamdý,
Mermilerin sesi köyün sonuna vardý,
Koþtumki konaða eþkiya orayýda bastý.

Baðýrdým nazlý hoca çýkma dýþarý saklan!
O anda ayaðýma saplanan kurþunla oraya varmak,
Dermanýmý almýþtý iþte oraya yýðýlmak,
Kaderime yazýlmýþtý korkuyla bayýlmak.

Karanlýkta sýzlayan vücudumla irkildim,
Karanlýkta gördüðümle o anda yeniden dirildim,
Nazlý hocamýda alýp muhtara getirdim,
Köylü aðlýyordu beyim,yazýk bize dedirtdim.

Ertesi gün aldýk cenazeyi musallaya koyduk,
Dedim niçin býrakýp gidiyorsun diye sorduk,
Hani tüm köylüce derslerini okuduk,
Sen ölmedin duruyor beyaz yüzün,önüne durduk.

Birazdan uyanacak ders verecekmiþ,
Nazlý hoca diyecek bir derste bin ders bitmiþ,
Bu köylü sanki oksfortu bitirmþ,
O bizleri inanýn çok iyi yetiþtirmiþ.

Nazlý hoca gittin ya bu köyden,
Bende duramazdým bu dertten,
Aksak ayaðýma kanser indi o seneden,
Þimdi artýk herkes gitti kimse yok o köyden,
Ýstanbulda yedi beni yoksun sen.
NAZLI HOCA......
Sosyal Medyada Paylaşın: