Kendime Kızacağım

Dinmedi öfkelerim, dinmez böyle giderse.
Ýltimas yok, torpil yok, “var” desinler isterse...
Ne korkum var, ne kaygým, duymam kim ne der ise
Bugün hiddetim derin, kendime yazacaðým.
En aðýr cümlelerle ben bana kýzacaðým.

Hiç mi için sýzlamaz, þu dünyanýn halýna?
Sen mýhýna vurdukça, vuracaðým nalýna.
Sýký tutun býrakma sahip çýk da malýna!
Taþ üstüne taþ koyma hepsini bozacaðým,
Bundan böyle kararým, ben bana kýzacaðým.

Yýldýzlarý indirsem, ihtirasýn dinmiyor.
Burnun çýkmýþ havaya, yeryüzüne inmiyor.
Baðýrsam, çaðýrsam da, yüzün bana dönmüyor,
Susmayacak avazým, azdýkça azacaðým,
El alemi býrakýp, ben bana kýzacaðým.

Herkes biliyor beni, hep “yumuþak baþlýyým.”
Bilmiyorum nedendir, her daim telaþlýyým
Belki de bu yüzdendir; böyle gözü yaþlýyým.
Býraktým huylarýmý, erkenden sýzacaðým,
Rüyalarýmda bile ben bana kýzacaðým.

Ýndir þu eðilmeyen, dik tuttuðun baþýný,
Kayýp ettin girdiðin haysiyet savaþýný.
Dört kollu bir sandýða koydular naaþýný
Öldün artýk kabul et, kabrini kazacaðým,
Yalvarsan da boþuna, ben bana kýzacaðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: