Bu gecenin sabahýnda tek baþýma kalacaðým Gözlerimi yumdum ama belki de hiç uyanamam Yalnýzlýða sarýlarak yokluðunda solacaðým Ölüm sindi her yanýma, gitme gülüm, dayanamam
Dem tutmuyor hayâllerim, engel olan bir þeyler var Sanki seni son görüþüm, hüznüm caný tenden kovar Aðzý açýk bekliyorken özlem denen o canavar Ýnsaf edip uçuruma itme gülüm, dayanamam
Gönlüm sabýr damýtýyor, efkârýmý soraným yok Ezeldendir garipliðim, vaadinde duraným yok Þu gönlümü senden baþka böylesine yoraným yok Gözyaþýmda tükenerek bitme gülüm, dayanamam
Küllerimden doðmak için mâzimi mi yakacaðým? Ýçinde sen varsýn ama! Nasýl kibrit çakacaðým? Hangi vurgun yemiþ kalple, yanýþýna bakacaðým? Duman duman savrularak tütme gülüm, dayanamam
Yarým kalan sevdamýzý mezarýma göm, diyorsun Aðýr gelir, böyle deme, bensiz nere gidiyorsun? Elin hâlâ elimdeyken, nasýl veda ediyorsun? Yemin olsun tükenirim, etme gülüm, dayanamam
Mücella Pakdemir
ZEMBEREK KAÇKINI SAATLER - þiir kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.