İLAHİ AŞK İÇİN
Özlem denen karaborsada
Satýlýr oldu hislerimiz…
Aþk denen adý var, kendi tanýmlanmaz,
Herkeste farklý yaþanýr,
Yaþarken çoðu zaman anlatýlmaz,
Ýçini bir derya kaplar,
Çýrpýnýr boðulursun,
Acý yüreðini daðlar,
Kendi kendinin kölesi olursun.
Onunla bir dünya olursun severken,
Ayrýlýrken, haykýrýrsýn inecek var, durdurun,
Çoðu duymaz, anlamaz içindeki boþluðu,
Geceleri yatarken gözyaþlarýna sýðýnýrsýn,
Ölümsüzlük üzerine edilmiþ olan yeminler gelir,
Yorganý çekersin baþýna,
Bir çocuk gibi aðlarsýn hýçkýra hýçkýra…
Ta ki ne zaman acý küllenir,
Aþk bitti sanýrsýn,
Kaç, dersin kapkaççýlar çýkar karþýna,
Hayýr diye haykýrýrsýn...
Bedeli parayla alýnmayacak kadar çok seversin…
Belki hayatýndan bile,
Bir gün gelir terk edilirsin,
Anlamaz seni, sýradandýr belki önemsiz,
Beklersin geleceðini ümit ederek
Ve bir gün gelir, Mecnunun Leyla’sý gibi,
Ama Mecnun tanýmaz Leyla’sýný...
Aþký için dolaþtýðý çöller olmuþtur Leyla’sý,
Acýlar karaborsada þimdi,
Acýmaz olmuþtur hisleri...
Özlemler Mevla’ya doðrulmuþtur,
Yüce olan tüm aþk gibi Ýlahi Kudreti bulmuþtur.
Aþk içimizdeki cevher,
Ýlk önce insanla baþlar, Ýlahi Mevla’yla biter,
Erdemidir tüm erenlerin,
Ýlahi aþktýr mutlu eder,
Sevenleri, sevdiðiyle kavuþturur,
Mevla’da buluþturur...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.