Bal akarken dilinden banar dururum gibi Rüzgarýn sert yelinden sanar korurum gibi Yoz dikenin belinden kanar vururum gibi Diyorsun anlat beni kestirmeden sen özüm.
Ceylandan eksik neren bakýþlarýnda haki Gülüþte bin bir keren akýþlarýnda saki Hevali yare eren yakýþlarýnda baki Diyorsun anlat beni kestirmeden sen gözüm.
Can çehremin melali bazen kalýba sýðmaz Gönle düþen hilali devresi yari boðmaz Coþ sinemin helali kaygýyý bulup aðmaz Diyorsun anlat beni kestirmeden sen sözüm.
Puslansa da penceren silip yine bakarým Olmam gölgen cenderen usanç düne sakarým Bil yediveren deren binbir güne akarým Diyorsun anlat beni kestirmeden sen düzüm.
Gelinir mi hiç dize alýnan nefesimde Konuþur meftun yüze kalýnan kafesimde Koþtuðum senli ize gür salýnan esimde Diyorsun anlat beni kestirmeden sen yüzüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.