Çay ve Gül İkilemi

Çayý sevdim yadýnda ilk yudum bakýþlarýn.
Her katrenin özünde senin ýtýrýn saklý.
Erittin buzlarýný nefesinle kýþlarýn.
Gönül yatýya kaldý izne çýkardýk aklý.


Senden bahsetti her þey eda renk tavýr iklim.
Kelimeler süzüldü dem aldý duygularým.
Demlik ile semaver dokudu ipek kilim.
Yokluðunda hâl vahim bütün þarkýlar yarým.


Zaman erir su misal düþer takvimden yaprak.
Hayalin hep konuðum çayýmda buðu buðu.
Adýnýn baþladýðý efsaneyi nazla tak.
Görenler iþte desin kakülü güllü kuðu.


Güzellik ki sendeki deðiþmeyen sýrlý hal.
Semaverin demliðin ikliminde gül yüzün.
Sana ben Leyla dedim divanlarsa gül misal,
En aðýr misafirim bu demden sonra hüzün.


Sevdim çayý yadýnda ellerin sýzdý suya.
Berraklaþtý çayýmýn her yudumu dem be dem.
Gamzenin ýþýltýsý çelme taktý uykuya.
Kâðýt ve kalem oldu sensiz yarama merhem.

Hâlâ kilitli kapýn bekliyorum çar nâçar.
Bir þiir yazýyorum gözlerinden yadigar.
Diyorum insaf eder bir gün kapýyý açar.
Ve çayý seviyorum ne çare neye yarar.

Çay ve gül ikilemi bende deðiþmez sýzý.
Harflerin rüyasýna girer billur bakýþýn.
Sensin hayallerimin eskimeyen yýldýzý.
Yokluðun nedenidir sinemde kara kýþýn.
Ankara,24.04.2014 Ý. K







Sosyal Medyada Paylaşın: