yaþam’la ölümün arasýnda gülümser sevda
aðýr yaralý
henüz yavru bir kýrlangýcýn
umudu kýrýk kanatlarýnda
ve yamaçlarýnda karlý daðlarýn
duman duman bulutlarýnda
tutarsan ellerimi düþersin
sakýn dokunma
býrak kalsýn öylece
ve her þeyi unut
ne olur daha uzaklara git
unuttur bana kendini içimde
her yaným isyan benim
her yanýma dar bu diyarlar
patlarým inan bir gün
hepsi tek bir kývýlcýma bakar
gülmeyi unutmuþ gözlerinde yaðmurlar
sesi uyutulmuþ bir þehrin
kaldýrýmlarýnda üþürken
çýplak ayaklarý
unutulmuþ sevdalarýn
gülsem bile acýtýrým yüreðini
bilemezsin kii
içimde hep öksüz bir çocuk aðlar
önüm arkam her yanýmda ihanet
dursam düþeceðim
ve gömecekler beni
yerim çoktan ayýrtýlmýþ biliyorsun
sahipsizler mezarlýðýnda
yürüyorum kan revan ayaklarým
ellerimde ipleri uçurtmalarýn
arkamda sesleri ölü çocuklar
yaþam’la ölümün arasýnda gülümser sevda
biz yürürüz , oysa zulüm
yollarý kesmiþ olsa da
umudun sevdasý bitmedi hala
uçurtmalarý renk renk
gözleri bahar yeþili çocuklar
ve isyanlar ki ,bir yanýmýz ölüm
düþer karanlýklara ýþýk ýþýk
bakarsýn bir yýldýz kayar
gecedir ihanet in saçlarýnda gülümser gülüm ...