vicdan ne makamý nede çýkarý bilip de tanýmaz
vücutta tek saf ve temiz kalan yanýmýzdýr o...
elbette ki bir vicdan muhasebesi ile baþlar her þey
insanlýðýn sýzýntýlýdýr kötülük karþýsýn da vicdan
ani bir çýrpýnýþta aðlarken
dürter sinsi sinsi bir rahatsýzlýk insaný içten içe
çýrpýnýp da durur doðruyu bulmaya
zira mutluluðu körleþmeye yüz tutmuþtur
akýl baþtan çoktan gitmiþtir ya
ahlaki bir karar alýnýp düþünülürse gerçekler
çýktýðýn tozlu yolun adýmlarýnda
her an bir iblis çýký verir karþýna ve sorar
beyne hükmedercesine nereye diye
o da anlatýr vicdanýnýn iç huzursuzluðunu rahatsýzlýðýný
iblis iþler tüm hüneriyle içine ve der ki dön geriye
aradýðýn her neyse geldiðin o yerde
ve düþtüðün o güzelim girdaplar da var
iþte o anda daha da fazla sýzlar yüreðin yine içten içe
hiç dinlemeden iblisi yola azimle devam etmen gerek
zira iyi olan her bir þey
güzel bir ahlakýn ruhu rahatlatan yasasýnda vardýr
geri dönüþler kötülükle vesveseyi doðurur
her geri adým da bir adým daha geri kalýr hedefinden inanan
ve yeniden vicdani rahatsýzlýða yol açacaðýný düþünürken
bir an da
bütün hatalarýnýn kendi özünden kaynaklandýðýný anlar insan
ve sonun da atiye kürek çekerek devam ederken yoluna
az gider uz gider azgýn bir dereye varýr
ne görsün azgýn sulara kapýlmýþ bir insan daha
nafile çýrpýnýþta durmuyor mu?
bir dal uzatarak uzun bir uðraþtan sonra kan revan içinde
nefes nefese sudan güçlükle çekip alýr adamý kenara
nefesi kesilmeye yüz tutmuþ olan adam
hayýr dualar eder durur yaratanýna
dönüp de bakmaz bile kendini kurtaran adama
içinde iþte o an baþlar bir rahatlýk vicdanýn
zira ahlaki sorumluluðu huzura yaklaþmýþtýr
iþte bu duygu onun eyleminin bir ödülüdür
çok da durmaz orda tekrardan yola koyulur
yeniden önüne kýlýk deðiþtirerek iblis çýkar
yaptýðý iþin bir ödev olduðunu
ama kendi hayatýný tehlikeye attýðý için
yapmýþ olduðu ödevinde baþarýsýz olduðunu söyler
ve der ki önce can sonradýr canan
sen ne yaptýn peki bir hayat uðruna
kendi hayatýný hiçe sayýp canýný sen tehlikeye attýn
bir an düþününce vicdan rahatlamýþtýr o sýzlayan içi
hatta sýzlamasý bile azalmýþtýr o karamsar yüreðinin
zira iyiliðin gergefinin ipliði altýndandýr
yine dinlemez iblisi yola tekrar revan olur
bu sefer karþýsýna aksakallý bir ihtiyar çýkar
-oðul ne tarafa gidersin sen der
-iç huzurumu bulmaya amca diyerek cevap verir vicdan
-bende arýyorum beni de götürür müsün diyerek sorarken ihtiyar
Bir ömrü zayi etmenin bedelinde tek kurtuluþun
ancak ki hayýrlý bir elle mümkün olduðunu düþünür
bir an duralayan vicdan
ihtiyarýn elinden tutarak yerden kucaklarcasýna kaldýrýr
koluna girerek baþlarlar hep beraber yürümeye
ileride yemyeþil bir vaha da
atinin umut ýþýklarýnýn parlayýp durduðunu görürler
bu erdemli bir davranýþýn ahlaki bir tecellisidir
bir mükâfat olarak iç huzurlarýný yaratacak olan
aþýlmýþ bir sýrat köprüsü misali
onlara baðýþlanmýþ olan
vicdani özgürlüklerinden baþka bir þey deðildi aslýnda…
(22.04.2014) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!