HİCRANIMI YAZMAYA GÜCÜM YETMİYOR

Þafaðýmda güneþ adeta,
Ýsli gözüküyor
Gönül bahçem, hicran dolmuþ,
Hatta taþýyor.
Ömrüm, kýþ boranlý mevsimleri yaþadý hep
Mürekkep olsa tüm pýnarlar,
Hicranýmý yazmaya inanýn ,gücüm yetmiyor.

Hak etmediklerimi yaþadým,
Ýþte zoruma, bu gidiyor
Kazanan þu fani dünyada, þerefsiz
Kaybeden, faturayý acýyla, gözyaþýyla ödeyen
Ne yazýk ki, Þeref oluyor
Akrep ile yelkovan, pervane olmuþ
Adeta, zalimden yana, zulümden yana dönüyor


Hoyrat zalim zamanda kaybeden
Asalet, medeniyet öz, kazanan kibir oluyor
Vicdanlar, sürgünlerde, yýldýzlar artýk parlamýyor
Göbek kordonu yok, þimdiki insanlýðýn
Doðan sanki gayri meþru doðuyor
Çalýyor, çýrpýyor, kefene cep taktýrýyor
Taþýyor, taþýyor gün boyu, yine sýfýrlayamýyor

Ömrüm boyunca, helâl kazandým, helâl yedim
Dik durmayý bildim,
Bir nokta menfaat için, virgül kadar eðilmedim
Cahil ile sohbeti kestim, arif ile menzil gittim
Þerefle bitirilmesi gereken, hayattýr dedim
Ýnsanlýk onurunu korumaktý, tüm idealim
Yaradandan ötürü, yaradýlaný hep sevdim

Ýþte vicdan muhasebem, sinüsü, kosinüsü
Tanjantý, kotenjantý, karekökü, logaritmasý
Dört iþlemi ile burada
Durabildim, tüm baskýlara raðmen ayakta
Sýðýndým tüm yüreðimle, Yüce Yaradana
Kaybetsem de, bu dünyada adaleti,
Asýl davam huzur-u mahþerde, Ulu Divanda

_______Þair 67______
Ali Cemal AÐIRMAN



Adalet olmayýnca bir yerde, insan düþer o yerde her derde.


Sosyal Medyada Paylaşın: