Fýrsat buldukça küçük kaðýt parçacýklarýna yazýyorum gözlerimi ellerimi kalan nefesimi Etrafa savuruyorum sonra Savruluyorum Martýlarýn kanat çýrpýþlarýnýn esintisinde Baltýk Denizi’ne düþüyorum defalarca
Kaybetmeden önce siyah beyaz bir kareye sýðdýrmýþtým kendimi ve çerçeveleyip asmýþtým duvarýma Bakýp duruyordum ”Bu bendim” diye unuttukça Ýyi geliyordu zaman zaman hatta Sonra nedense kayboldu o kare de
Gelsen görsen beni beni bana anlatsan papatya kokan þiirlerinle Gelir miyim kendime?
Çýðlýk çýðlýða susmuþ bir cümle çýkar ara sýra Galata Köprüsünde tutulan balýklarýn karnýndan Bilir ki karný yaran çatlak ellerin sahibi O benim kuzey kutbundan göz kýrpan
Bilmediðin bir özlem peþinde dolup taþan yýkan geçen bir sevdayla sevme beni Sen sevdikçe harflerimi kaybediyorum ve balýklar aç kalýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kutup Işığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.