Son nefes ise beklemem gereken an seve seve dedim, Omuzlarýmda ki yükü aðýrlaþtýrýrcasýna.. Sonu görünmeyen caddelere bakakaldým küçük penceremden, Zalim demeye dilim varmayan ’SEN’ hala yoktun..
Birikmiþ efkarým ’ah’lar çekerken, Söz vermiþti’gelecekti’diye mýrýldanýyorum.. Ýnancým sevgimi bile aþmýþken, Kaç sene olacaðýný bilmeden ’TAMAM’ dediðim güne lanet okuyorum..
Yemeden,içmeden kesilircesine Beklemek, Avuntularla geçirilen saniyelerce Yalnýzlýk.. Öyle büyümüþ ki içimde ki yalnýzlýk, Sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmiþim.. Seni beklemenin dozu kaçýnca da, Reva gördüðün her þeye eyvallah der oldum.. Yalnýzlýða Eyvallah, Beklemeye Eyvallah, Son eyvallahým da þarkýlarla..
’’Gerçekten inanýp sevseydin beni Böyle sabahlarý bekler miydim hiç Çoktan yanýmda olurdun çoktan Gece üç beþ nöbetlerine dikmezdin beni Sensiz kaldýðým ilk günden beri Ýçimde bir umut vuslata dair Akþamlarý imzaladým gözyaþlarýmla Seni aramýyor seni sormuyorsam Bu senden vazgeçtim demek deðildir Bir daha böyle sevecek olsam bir kalemde silerdim seni’’ _KaYaHaN_ S.K. NiLaS 20 NÝSAN 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.