Sen, ben Bulem hatun; ’gönül yorgunu’ Gel firar edelim dostum bu gece! Yine bir þiire açtým yorganý Uykumu tavana astým bu gece!...
Bu gecemin baþka geceden farký Kendi yörüngeme çevirdim çarký Derinden duyulan bir yalnýz þarký Kapandým içime pustum bu gece...
Yýllar yýlý candan emek verdiðim Her türlü nimeti cömert serdiðim Gül bahçesi dikip diken derdiðim Münafýk yüzlere kastým bu gece!..
Bir kamera girse beynime baksa Acý tortularý yýkanýp aksa Düþürdüm yakamdan ne var ne yoksa Tüm bilinç altýmý kustum bu gece!..
Aklýmda ne aþk var ne de sevgili Belki bir kuþ benden daha bilgili Hak ile hakikat ile ilgili Bir baþka iklimden estim bu gece!...
Hilkat aynasýndan baktým özüme Kardeþ acýlarý geldi gözüme Mazlumlarýn yardým diyen sözüne Dua eden kýsýk sestim bu gece...
Yine haberlerin yoktu neþesi Kanadý kalbimin anne köþesi Çocuk kýyýmýnýn yok mu aþýsý? Dünya Ker-ü bela, yastým bu gece...
Aç-susuz deðildim, aðrým yok idi Masivadan yana gönlüm tok idi Lokmam alýn terim, alným ak idi Halime þükredip sustum bu gece...
Misafir düþlerim kapýmý çaldý Gözlerim meçhulü seyire daldý Gerçek olan ölüm, her þey masaldý Bir baþka aleme bastým bu gece!.. ........... Ýþte benim dünyam, mihenk taþlarým izin verin artýk aksýn yaþlarým Çer-çöp getirmiþler ilham kuþlarým! Þiirle örtülsün üstüm bu gece!...
Bulem hatun, 21/4/2014, Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bulem hatun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.