Zaman varken sevgilinin huzuruna çýkmalýydýn. Diz çökerek aþkýný, tahiyatta sevgiliye sunmalýydýn. Ýman gónlünde, baþýn önünde rüküya durmalýydýn. Zaman varken, gönülden isteyip, el açmalýydýn.
Yarýn güneþ batýdan doðunca, geç kalmýþ olacaksýn. Umut edipte yapamadýklarýn için piþmanlýk duyacaksýn. Elbette geçte olsa sonunda sende anlayacaksýn, Ama o saatten sonra sanma ki afvolacaksýn.
HASAN KACIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasanhk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.