(Mizah)EL DELİYE BİZ AKILLIYA

Bir Cuma günü idi, dedim erken gideyim
Ders nasihat dinleyip, kalbimi þarz edeyim

Hoca çok ihlaslýydý, damardan gidiyordu
Havai duygularý periþan ediyordu

Cemaat pür dikkatti, yürekten dinliyordu
Vaazýn nasihati vicdanda inliyordu

Lakin yanýmda biri, habire uyuyordu
Onun mahrumiyeti içimi yiyordu

Cezbeye geldi biri, Allah diye kükredi
O haykýrýþla kalpler ürperdi ve titredi

Uyuyan adam korktu ta yerinden hopladý
Sanki ödü patladý, kendini zor topladý

Ayýldý vaziyeti anladý hiç sormadan
Kafa bükerek sýk sýk, cýk cýk çekti durmadan

El deliye hasret ya, biz ise akýllýya
Dedi mýrýldanarak durumu yordu güya

Beni bir gülmek tuttu, kendimi tutamadým
Zor çýktým dýþarýya bir tür unutamadým


O ARKADAÞ CAMÝYÝ OTELLE KARIÞTIRMIÞ.......ÝBRAHÝM KARAÇAY
UYKSU BOZULUNCA YÜZÜNÜ BURUÞTURMUÞ

BÝR DAHA GELÝÞÝNE YATAK YORGAN SERELÝM
O VAR ÝKEN VAAZI KULAKLIKLA VERELÝM



Sosyal Medyada Paylaşın: