Gönül hücrem!
Ruhumun topraðýnda
Umudun çapasýný vururken
Nem derinliðinden aksederek
Ýç haykýrýþlarýmý kucaklýyordu
Taþ toprak yaprak ayak
Her biri çare adýna yumak
Arýnmak baharla barýþýk olmak
Hazan içinde hüzünle buluþmak
Caný veren kalbi ihsan eden
Sevgileri yeþerten güzeli öðreten
Bir aþk ile seyri âlemi temaþa eden
Seni beni bilen yaþatmak için var eden
Sen ki ruhi ikliminde
Ne deðerler bulunan abitken
Merak mübelliði olan bir zahitken
Rahmetin sebebi hikmeti mükellefiydin
Ne yýldýz ne gece ne de ay
Billahi sensiz kapkaranlýk dolunay
Ey gülizar ey nesebi celilim olan can
Yese kapýlma toprak olacaktýr kurutan
Nereye girsen hasretim
Kendi meþrebimle bedelleþirim
Merak ederim bir hayrete girerim
Sevgiyi bir yitik misali arayan divaneyim
Ne kadar kahkaha atsam
Birde dönüp melalime uzansam
Hýçkýrýklarýmý kime anlatsam kalsam
Anlaþýlmaz biçareliðimi hücreme katsam
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.