SEN BİLİYORSUN SANA NASIL GÜZEL ÖLDÜĞÜMÜ

ormanlarýn tiz uðultusu gelir
öyle uzaktan uzaða
aðaçlar giyinmiþ gibi hüznü
yeþiller dökülüyor yapraðýndan
toprak kapatmýþ gözünü
bir bildiðim
rüzgarlara karýþan kokun

gün yaþlanýyor penceremde
perdeler bile mani olamýyor
penceremden kaçan ömrüme

bazen acý acý haykýrýyor
duvardaki saatin tiktaklarý
gölgeler savaþýyor kendi gölgesiyle
gözlerim arýyor gölgeni
sývalarý dökülen duvardan
sýzýyor kanamýþ günlerim

yokluðun kesiyor buz tutmuþ nefesimi
zehir zemberek bu geceler
doluyor kollarýný boynuma
ne ara bu sevda dar geldi ellerine
yokluðun diyorum
aklýmý öldürüyor aklýmda

ayrýlýk kaç renge bürünür
ve kaç þekle sokabilir insaný
yüreðim zemheri
yüreðim mezar yeri
kimseler bilmese de sevgimi
sen biliyorsun sana nasýl güzel öldüðümü...


Sosyal Medyada Paylaşın: