KENTLERİN UĞULDAYAN DAMARLARINDA:

/ Siz zamanla yarýþýrken ve öderken faizli günlerin borcunu;
ben kangren sevinçlerde gecelere hep borçlu kalacaðým! /


I


Bildiðin gibi deðil
hiç hesapta yokken ne çabuk ölüyor insan
ve ne çok...

Bilmez miyim,
ölüme yazgýlý olmayan hiçbir hayat yoktur
eski bir yaþam devrederken acýyý, yeni bir yaþama..

II

Zamanýn aynasýnda üþümüþ anýlarým
ve ellerimde bir kavgadan artakalan
onarýlmaz yaralarým...

Sonra içimin sokaklarýna çekilip
seni bir intihar gibi gizliyorum beklemenin kýyýsýnda
ve bir kesik gibi býrakýlmýþ unutuluþlarda...

Neredesin
neredesin?..

Filistin’e benzerdi yüzün;
her an hedefte...
ve öyle savunmasýz..

Ölümle
korkuyla
umutla
direnen...

Her þeye raðmen direnen!

Acýnýn kýrýntýlarýnda
þarký olup
þiir olup
yaþamak
þimdi
her þeyin bittiði
ve senin baþladýðýn yerde...

III

Hayatýn baðrýnda bir anlýk kusurduk
baðýþlanmadýk
ve gömüldük lanetlenmiþ yaþamlarýn karanlýðýna!..

Solunum yetersizliði sevgilerde, hayatta kalabilme kuþkusuyduk..
biz yalnýzlýðýn çocuklarý, kentlerin uðuldayan damarlarýnda.


IV

Biz ki hüzne teþekkür etmiþ
öpmüþüz yalnýzlýðý ensesinden..

Biz þairiz...
benzersiz cinayetlerin ipuçlarýyýz
yalnýzlýk bizim tekelimizde
puþt silahlarda infilak etti yarýnlarýmýz..

/ Yalnýzýz ve ’yalnýzlýkta kararlýyýz’
öfkeli ve keskin bir býçak kadar... /

Kilitli kalmýþýz, acýlara daðýlan mutluluklarda
aþklarýmýz bize,
kýrýlganlýðýmýzý ve maðlubiyetimizi hatýrlatýr..
deliren anýlara karýþýr telaþlý özlemlerimiz
uzun boylu bir hayata kýsa kalmýþýz
yitip giden ömrümüzde...


Gecenin avuçlarýnda, gözyaþlarýmýzla yýkanmýþýz...
yalnýzlýk baðýmsýzdýr ve biz baðýmsýz acýlarda
bir katil gibi arandýðýmýz yýllarda
kalemlere fýsýldadýk en baðýþlanmaz suçlarýmýzý...
biraz aðlayacaktýk oysa
ürpertmek için geceyi
ki
aðlarsa yine þair aðlar
çok incinmiþ, terk edilmiþ, savrulmuþ hayatlara.../


Biz þairiz...
kimse görmez içimizde bir yýðýn unutuluþ taþýrýz, sevgi açlýðýnýn çölünde..
biz boþluðun çocuklarýyýz
ve doldururuz kendi içimizi kendimizle

Þairiz, kaburgasýyýz yalnýzlýðýn!
yýllarýn eskitemediði þiirleredir baðlýlýk yeminimiz
insanýn doðurgan cehenneminde
büyürüz iri sözlerle, bütün yalnýzlýklara...

Çünkü þairiz, kentlerin uðuldayan damarlarýnda..


(Birdal ERDOÐMUÞ)



Sosyal Medyada Paylaşın: