güneþi ben söndürdüm
bir damla gözyaþý serptim de
aysýz bir akþam vakti
yýldýzlarý bir bir gayyaya çukuruna ben ittim
sen bilmesen de
göksuyu bir avuç ateþle ben yaktým yakamozlarla birlikte...
vazgeçip cennetten
cehennemler kurdum alev alev sustum duymadýn...
acýmý mahpus edip yarama
kabuk tutmuþ yaralarýmý týrnak týrnak kanattým
iliþtiripte seni en acýyan yanýma...
kelimeler sefil ben lal...
çaldýrdým
avuçlarýmdan senli dualarýmý
derdest ettim sensiz öksüz kalmýþ düþlerimi
kovuldum cennetten
omuzladým kadim soysuz günahlarýmý...
cehennem de
cennetler kurdum sur vakti
hazan çocuðuyum doðduðum yerde ölürüm
inkar edip ana rahmini küllerimden yeniden doðarým...
vazgeçerim cenneten
cehennem sol yanýma tünemiþ harlanýrken...
vazgeçmem ne senden nede yanmaktan
vazgeçerim de cennetten...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.