Vuslat mahşere kaldı
VUSLAT MAHÞERE KALDI
Efsun mu yaptýlar yoksa büyümü,
Çiçeði açmadan soldu bu aþkýn.
Artýk sensizlikten aldým payýmý,
Ne zaman vadesi doldu bu aþkýn.
Kabulsüz duaya demiþken amin,
Ayrlýk yok sözü ne büyük yemin,
Ne lale,ne sümbül,ne de yasemin,
Rumuzu bir beyaz gül’dü bu aþkýn.
Bir kýrýk sandaldýk sonsuz deryada,
Gücümüz de yetmiyordu feryada,
Mutluluðu bulamadýk dünyada,
Umudu doðmadan öldü bu aþkýn.
Gönüller birdi de bedenler ayrý,
Akýbet hep ayný,nedenler ayrý,
Kalanlar periþan gidenler ayrý,
Özlemden nasibi boldu bu aþkýn.
Talihim kadere boyun bükendi,
Gül diye tuttuðum gül de dikendi,
Kavuþmak imkansýz çare tükendi,
Vuslatý mahþere kaldý bu aþkýn.
Fikri Pýnarlý.21.01.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.