Sen gidince; Benzi sararýyor sevda çiçeklerimin. Sonbahar rüzgarlarý esiyor içimde. Yapraklarým dökülüyor birer birer. Sensiz, savruluyorum hayal esintilerinde. Bir nisan yaðmuru damlasýna, Can veren güneþ ýsýsýna muhtaç kalmýþ kökler gibi, Cansýz, Cýlýz, Ve sensiz.
Sen gidince; Dünyamda yeþil bozkýrlar olmuyor. Güller tebessümle karþýlamýyorlar günü. Güneþ bir baþka doðuyor sabahlarý. Herkeste gün aydýn iken, Ben karanlýklarý yaþýyorum doðuþtan körler gibi, Iþýksýz, Kurak, Ve sensiz.
Sen gidince; Yüreðime dar geliyor mekâným. Kokunu arýyorum yastýk izlerinde. Hayalin kadar cesaretin yokmuþ meðer. Ne yaþanmýþsa yaþanmýþ lakin, Onlar beni terk etmediler. Sadýk, Makul, Ve Sensiz.
Yurttaþ ÞAHBAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
bir yurttaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.