ÇÜNKÜ BEN...
Bölünmüþ kederim gecenin eþsiz karanlýðýna
Aydýnlýðý arýyorum, kahretsin bulamýyorum
Çok deðil biraz ýþýk istiyorum
Ama nafile, daha da boðuluyorum
Nefes alamýyorum sanki kendimden korkup
Yine kendimde baþla yerlere sýðýnýyorum
Ve susuyorum…
Depremler oluyor yüreðimde
Her yanýmda ayrý bir yüz,
Her yanýmda ayrý bir sancý,
Korkarým kaderim tüm hakikatlerden daha da acý
Görülecek bu acý bitecek elbet
Çünkü ben;
Þimdi bile bile yaþamak istiyorum
Aydýnlýðý da yine yine kovalýyorum
Býraktýðý gibi bulacak beni
Depremlerden de kaçmýyorum
Yarým býraktýklarýma inat
Yine gururla yüreðimle savaþýyorum
Ve susuyorum…
Aslýnda ben yine yine yazýyorum kalemimi
Susan sadece dilim
Yüreðim de kalemimde hep yazýyor
Masaldý belki hayatým,
Yorgun kalbim attýkça yaþlý ruhumda
Sadece bende yaþadý ve yaþayacak
Çünkü ben;
Ruhumda benliðim de kaldýkça
Masal da bende mutlu oldukça
Aydýnlýða merhaba diyeceðim
Daha çok seveceðim daha çok üzüleceðim
Ben insaným hem gülüp hem aðlayacaðým
Ve ben insaným hem yaþayýp hem öleceðim!…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.