RUHUM KANIYOR

RUHUM KANIYOR
Ben fýrtýnayým yýkar yakarým,
Sýðýnacak liman kalmaz korkarým.
Yýrtarým dalgalarý denize ulaþýrým,
Söndürürüm gönül baðýmdaki onca yangýný.

Dokunmayýn ruhum kanýyor,
Karanlýklar al renge boyanýyor.
Ay tutulmuþ olmalý bu gece,
O da benim gibi geçmiþine aðlýyor.

Bu gece hazin olacak,
Güneþ ayný yerden doðmayacak.
Yürekler kasvetli, ruhlar yaralý,
Aþký gömeceðiz ýssýz bir yere.

Ýsyaným var yüreðime,
Beni bir vefasýza yar eyledi.
Esareti bilmezdi bu biçare gönlüm,
Þimdi ellerimde zincir, boynumda planga,
Dolaþýyorum kendi ateþimde!
Usulet Güner

Sosyal Medyada Paylaşın: