Taþlarýn üstünden geçerken yýrtýlan ellerimle tuttum çiçekleri.. Koklarken bu masum havayý.. Yangýnlar eþliðinde öykü þöleni yapýyordu anýlarým.. Adý olmayan yýllarýn zarar kaðýtlarý dökülüyordu avuçlarýma..
Beynimde bayram þarkýlarý çýnlýyor çökmüþ bir ekim sabahýnda Sen gelmiþsin tam da bugün Yeminlerim, tutunamýyor hiç bir dala.. Kanayan yaram merhemini bulamadý hala.. Nerdesin diye sormaktan yorulan bu dilim..
Bilseydin aðlayan kelimelerin daðýlan sevgilerden kalan olduðunu Uyurken bilinçli havalarýn en derin sahalarýnda.. Yaþarken ömrü; yalnýzlýðýn koynunda .. Anlardýn aþkýn boynundaki bir þah damardaki nefese eþ Çýldýrýrdýn deli gibi etrafýnda dönerek.. Ben öldüm kalan sensin diyerek üþürdün..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihan ZEREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.