çok farklý bir sabah bu üzerime akþamdan kalma rengi uçuk burukluk sinmiþ fýrtýna dinmiþti uyandýðýmda dirseklerimden dizime inen iz göðüs kafesime sinen; muamma / kimbilir çözümsüz binbir bilmece yazgýmdan hisse diyordum.
belli ki; gün sýradan, gök kýzýl bulutlar kesafetli penceremde melankolik, pürtelaþ olabildiðince serin. bunca yaþanýlan pür dünlerden kör bir v e d a düþecek payýma ve gýrtlaðýmda düðümlenen o þiir yüreðime oturacak biliyorum derinden derine.
erguvan çiçekleri kaneviçe desenlerde solacak kesin mutluluk bize, bahar semtimize uðramayacaktý hiç. içimde göl kuþlarý susacak hissediyordum
üçünde sarhoþ olduðum yolcusu belki de son hecenin dolaþacak dilime o isim aþka geciktik yine rüzgâr kesiði sesim...