bundandýr
seni sevdiðim kadar þiiri sevmem
kirpiklerini sayarým hecelerde
ve okþadýðým gibi saçlarýný
okþarým senli mýsralarý
her kýt`ada buruk gülüþlerin,
her dizede iç çekiþlerin gelir aklýma
sana bakar,
seni okur,
seni koklarým bembeyaz kaðýtlarda
seni düþünürüm
özlemine gömüldüðüm her finalde
gidiþin gibidir bitiþi þiirimin.
þiir biter, gözüm dalar üç noktalarda
sen gidersin, aklým gider ardýndan
aklým gider... deliþmen bir sevda çöker göðsüme
ay ýþýðý yanar odamda içten içe
loþ ýþýklar gezer yetim yüzümde
boynum yana iner, hüznüm yana
ýssýz býrakýrým kendimi, -baþýboþ-
sessiz bir ünlem boy verir yokluðunda,
kývrýlýr koynuma sýmsýcak gölgen
adeta virgül
boðuk bir mum kokusu yapýþýr nefesime
gýrtlaðýmda yanar göz damarlarým
..yutkunurum
gel kal!
uçurumlarýmda sarmaþýk sarmaþýk
hafýzama dolaþan dipsiz bir soru
hangi kelimeden yana dönsem
ahvalime hayalin siner.
neyim,
nerdeyim?
ey benim hüzün çiçeðim
güz yanaklým, nisan bakýþlým
çal beni benden sonsuza kadar
kayýp adresler gibiyim olmadýðýn her yerde
dudaklarýmda kavruk bir fýsýltý var
yokluðun gurbet, varlýðýn aþktan öte
cismim isminle istilada sevgili
kazýnmýþ beynime her harfin;
her çiçek seninle bahar
hücrelerimde desen desen sen
gönlüm, güneþe ölen berfin.
kirpik uçlarýmýn bitimsiz çiy tanesi
bir nefes daha gitmesen...
varsýn boy versin gece sabaha
düþlerime gelsen burcu burcu
dokunsan yüreðime usulca
burcumda yýldýzlar söner
sen kal!
aklýmý al yanýna
ruhumu çal yarýna
yýl boyu olsa da gidiþin
bu bedende
yine bende
hep þiirde...
© hilmi yazgý
14.11.2011 /almanya