VURDUĞUN YERDEN ÖLDÜR BENİ...!

Üþüyorum

Sensizliði

Yorgan yaptým

Yakamozlarýn döþüne

Zifiri geceye inat

Yýldýzlarý órttüm üþüyen yanýma,

Gece nöbetlerim baþladý

Gözlerim kançanaðý

Âmâ düþler kuruyorum

Kekre zamanlarýn baharlarýna.

Dermansýz irinler sýzýyor kirpiklerimden

Yanaklarýmý yakýyor vefasýzlýðýn kahpeliði.

Ulan

Yüreðime düþtüðünden beridir

Saç diplerimde buðulanýr oldu acýlarýn nemi

Sabah çayýmýn þekeri gibi

Mutlu hayallerime karýþtýrýp karýþtýrýp içiyorum þerefsizliðini

Sen/sizliðin yarattýðý depremde

Solumda açýlan kocaman kapanmaz sen yarasý

Kalbimin kaldýrýmlarýnda açýlan,

O boþluktan öpüyorum þimdi acýlarý

Mutlumusun

Gururlumusun

Ben olmayý bildim yokluðunda

Sen ölmeyi bilirmisin olmayan onurunla

Hadi ulan hadi

Ya vurduðun yerden öldür

Ya/da öldüðüm yere göm beni.

Emel Bayrak
14/04/2014
03:43

Sosyal Medyada Paylaşın: