Beddua

Gönül evimi yakan acýlardan bizarým
Sözün ile kýrarsan yaban tutsun elini
Kýsa zaman içinde hemen açmazsan darým
Yollarý kar doldursun buz kaplasýn ilini.

Gözlerin gün misali þimdi bende doðuyor
Nefis denen zalimi can ipiyle boðuyor
Ürkek ürkek kaçýþtan içerde köz soðuyor
Dönüp geri gelmezsen herkes çalsýn zilini.

Bulunduðun mekânda ne gam kalýr ne keder
Güzelliðin seyreden ruhu divane eder
Vücuda sýðmaz olur alýp baþýný gider
Kovarsan bu garibi güller sarsýn belini.

Ömrü hayale baðlý zevki sefa eden çok
Ýstediðim ervahýn tenin ile iþim yok
Cayar isem ahdimden sineme saplansýn ok
Yazda serin beklerken duvar kessin yelini.

Gündüz güneþ gece ay baktýðým her yerde ol
Ummanýný arayan nehir gibi kalbe dol
Alemle sonsuzlaþmak bize biçilen bu rol
Sevmezsen eðer beni bal dolasýn dilini.

03.04.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: