Sessiz gölgeler sardý ýssýz kalan sokaðý
Sabýr sulu yaðmurlar bardaðýmý doldurdu
Ýnleyen kelimeler aðarttýlar þafaðý
Þakaðýmda titreyen saçlarýmý soldurdu.
Uçuþurken cümleler haysiyetim ürperdi
Yýkýldý birden bire saf niyetim ürperdi.
Kalemim mahcup oldu siyah sarýya döndü
Eridi irin attý önümdeki ak defter
Düþteki resimlerin umut ýþýðý söndü
Yaraladý kalbimi fazla geldi bu neþter.
Alnýmýn ortasýnda ar damarým ürperdi
Bedenimi dik tutan tek mimarým ürperdi.
Güneþe dua astým, düþlerimi geceye
Mürekkebin ucuna vedalarý býraktým
Umudumu hapsettim yarým kalan heceye
Neler beklendi benden usta deðil çýraktým.
Her þey düþtü elimden parmaklarým ürperdi
Pençe nedir bilmeyen týrnaklarým ürperdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM