MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Gökyüzü
_ayfer

Gökyüzü


GÖKYÜZÜ


SKALA
Temiz su buzu.
Turkuaz.
Derisi koyu lacivert.
Derinleþen siyahla tangoya durmuþ.
Kuyulaþan gecevert.
Bir mavi kuþaðý gökyüzünde.

MEAL-Ý FAÝL
Umut, her kalbin son saklýsý.
Acý, çekildikçe.
Gözyaþý, döküldükçe.
Çaresizlik, döndükçe umutlaþacak.
Bu, umuda seyirdir gökyüzünde.

BULUTLAR, GÜNEÞ VE AY
Bulutlar yürür
Sokulur buluta bulutlar.
Düþer bir çiðin yüzüne bulutlar.
Güneþ açar, parolasýný söyler sabahýn ve geçer ýþýk.
Daðlarýn ve ufkun eski kentlerine taþýr elindeki yapraklarý.
Her gün dökümünde.
Karanlýða ipeðini serer zarafettir gri adý.
Tutulur, güneþin ve dünyanýn binlerce yýllýk restleþmesinde.
Emanetidir masal ip örgülü postu aydýnlýða.
Nihavendinde siyahýn, kemankeþ bir rüzgâr uðurlar onu.
Salýncaða inen çocuklarýn uykusunu, gözlerinden süzerek alýp gider ay.
Kitabýný al, kalemini kaðýdýný al yanýna.
Yalnýz bakýlmaz gökyüzüne.

YANSIMA
Gökyüzü, topraða bakar.
Ýnsanlara, aðaçlara, kuþlara.
En kristal kirpiðiyle çocuklara.
Anaç ve güzel kadýnlara.
Sýcak ekmek kokulu, cesur insanlara.
Yürüyen, duran, kömür karasý.
Hak kavgasýnda mert.
Binin, bir olunca korkusu; kalbi devasa.
Fazlanýn körelttiði vahþi atlar, yýkým.
Çocuklarýn dillerinin rengi korku külü.
Masada kurþun kâðýt, nallarýn altýnda gül kemikleri.
Saz diye kör deðil, göllerin tenha þarkýlarýný duyabilir.
Çiðnemeyin sararmýþlýðýný yapraðýn.
Kahverengi hýþýrtýsýný savurmayýn.
Çiçeði, ayýrmayýn boynundan.
Yeþile harp ilanýdýr kum.
Gölgesini seversiniz peki niçin cismine kýyým?
Iþýk,
Ses,
Dalga,
Sonsuzluk ve ruh...
Ötesi de var her þeyin gökyüzünde.

MAVÝ KADÝFE PERDELÝ SAHNE...
KUÞLAR...
DÝNLETÝ...
VE PERDE!
Elbette kuþlar!
Yüzü mavi olur mu hiç, kuþkanadý çýrpýlmamýþ gök.
Bitirim, kuþlar gökyüzünü nasýl severler.
Demiri, pamuk þekeri gibi ýsýrýr.
Olmaz çölünden bir nehir getirir.
Ýz sürücüsüdür yazdan kýþa güneþin.
Iþýkla beslenmek için bu göçler.
Kayalýklarda çatlayan yumurta gözü ev.
Ýlk cývýltýsý kuþdili, merhabasýnýn lisaný hayata.
Kuþlar su içer, kan deðil.
Ekmek kýrýntýsýdýr aðzýndaki, et deðil.
Kuþlar... Kuþlar...
Ýlla ki kuþlar!
Gökyüzünün yazýcýsýdýr onlar.

(22.06.2013)



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.