zelal

göklere uzanýr kara çalýlar sýrtýnda


ayaklarý çamurlu zelalým
tarladan gelir dilaným
buðday kokuyor teni
kocaman diþi elleri


dalgýn zelalim nicedir bilmem
bir eli torba eteðinde
doldurmuþ aðzýna kadar güneþi
güçlü kemikleriyle
yürür ardý sýra gölgesinde



henüz kavurmadan güneþ
sýrdaþ tarla kuþlarý karþýlar onu
soluklanmadan boðuþur bir dem toprakla
sayar filizlerini



kuþluk vakti
biraz yoðurt bir parça peksimet katýðýnda þehr-i istanbul
yutkunur hasretle
güz kýþa kýþ bahara karýþýr bekler



acýyý hissetmez koca yüreði
tuttu mu aðacý kökünden koparýr
döþekte ise bir tüy kadar hafif konuþur diþiliði


yorgundur zelalim
akþam kýzýllýðý çökmüþ esmer yüzüne
uzar ötelere kara gözleri
çok ötelere...







gönül gençyýlmaz




Sosyal Medyada Paylaşın: