Vademiz yetmedi Vedasýz kavuþtu cepsiz gömleðe sinemiz Gördüðüm hiçbir güzellik Onun yüzü kadar etmedi Gül onun gözlerine deðdiðinde üþürdü Ve ne zaman gözleri gözlerime deðse gülüþürdük Benim gözlerim bahardý Onunkisi toprak Her yaprak yere düþerdi Ben sadece onu düþlerdim Öldü demiþler bana Onlar hiç ölmüþler mi Bir sokak kadar ýssýz kalabilirmi Islanýr mýydý bir þemsiye kadar Ya da ezilir miydi bazen kundura baðý gibi Unutulduðu zaman insan Bilenler bilir çýrpýndýðý kadar boðulur insan Sudan yapma deryalar baþka Aþk denen derya bir baþka lisan Sordurun sokaklara ne zaman þehrin ýþýklarýný kapatýpta gittim Hangi kuþu öptü gözlerim veda mahiyetinde Yalnýz bir karýncayý görmezden mi geldim Bildikleri gibi deðil Bilseler hergün ölürlerdi Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Ekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.