görülmemiþ bir mucizeydi gördüðüm oysa. tarihin þakaklarýnda seninle bir mucizeyi doðrulamak gibiydik.
sen susup içiyordun kalbimden sana akýttýðým þarabý. bir elveda býrakmayan fütursuz bir yolcu gibi, eldivenlerini giyiyordu içime nar aðacý býrakan ellerin.
ben rüzgara baðýrýyordum. bana çarpýyordu mýsralarým. sana tutulmuþ kirpikleri, ben ýslatýyordum gözlerimin ýrmaðýnda.
Lethe’ye atýyordum her sabah ve her akþam. aþk sunaðýna býraktýðým gözlerimi. seni çaðýrýyordum kainatýn her zerresine çarpa çarpa.
içimde bekleyiþ adlý bir heykeli yontuyordum. sana ulaþabilmek için ellerimde ruhumun çocuksu telaþlarýyla. bir nokta düþüyordum düþlere.
ne mýsra kalýyor geriye ne þiir yalnýzca gözlerin...
mart 2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.