býktým yalan sözlerinden
bitmek bilmez hakaretlerinden
tiksiniyorum iðrenç yüzünden
anlamazsýn halimden
sahi kimsin sen sen kimsin
ne varsa senden bende kalan
senin sandýðýn her ne ise
sorma itirazým yok
doldur heybene al çek git
yeter ki
çýkma karþýma
görmesin gözlerim seni
duymasýn kulaklarým sesini
gurur duyduðun aþkýn vardý
bir de oturmuþ kiþiliðin
öyle derdin kendini ifadende
görüldü gerçek yüzün
iðne kendine battýðýnda
kin ve nefret her yanýnda
uzat ellerini aç avuçlarýný
bir avucuna sevgini
diðerine küfrünü býraktým
dilediðin gibi kullan tepe tepe
kalmasýn senden bir iz
kapat þimdi sýmsýký avuçlarýný
düþürmeden bir yerlere uzaklaþ
koþarcasýna git bakmadan arkana
yanýlýp da arama
özledim de deme
yakýþmaz þanýna
özür de dileme
artýk yoksun bende
suskunluðum korkumdan deðil
sanma bildiklerini bilmiyorum
benim de vardýr söyleceklerim
kelime haznem de kýt deðil
bulurum sana senin dilinden
getirme beni o çizgiye
tut çeneni kýs kuyruðunu
haddini bil otur yerinde...
Refik
12.04.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.