her uykusuz gecemde
tükenir paketimde içtiðim sigaram
göz kapaklarým sen diye kapanýrken
sessiz çýðlýklarýmda boðulur
öylece kalýp seni çaðýrýrým
sen yanýmda deðilsin ki
duymuyorsun
baþka gönüllerdesin þimdi
mutlu musun onunla
ben ise
iç hesaplaþmalarýmda sorgularken kendimi
senin nefesin baþkasýnýn þah damarýnda
hissettirirsin kendini
aklýmýn bir köþesinde takýlý kalýyorsun
bir ümit deyip seni beklerken
umutlarým tükeniyor bir bir
ve yerini koca bir boþluk alýyor
seninle ilgili hayallerim bitiyor
umutlarým dibe vuruyor
göz yaþlarýmýn bittiði çizgideyim
geri dönüþü yok bunun
içimdeki sensizliðim ve yalnýzlýðýmla
baþbaþa kalýyorum
terkedilmiþliðin ezikliði içinde bocalýyorum
olanlara bir anlam vermek zor
hata bendeydi belki de bilmiyorum
artýk hüzzam makamýnýn ara naðmelerindeyim
günahlarýmýn bedelini ödüyorum
tarifsiz bir aþktý benimkisi
yarým býraktýn neden
anlatamadým sana kendimi
sayende aþkta kaybolduðumu anladým...
Refik
11.04.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.