Düş Vurgunu
Yüreðin Musa sanki yaracaksýn baðrýmý; tüm yükümü alacaksýn..
Gözlerin Kýzýldeniz,ayaklarým suya deðse Firavun kesileceðim..
Hem annem öðretti bana:
’Mercanlar inci gibi gözyaþý döktüðü icin vardýr deniz’.
Yaðmur siniyor sokaklara..
Bütün aþýklarýn harf kazýdýðý bankta; kýrýlan týrnaklarýmý haketmiþtin çoktan.
Ayakkabilarimin burnunu sizlatan bir toprak kokusu aliyor gönlümü.
Ugruna papatya dallarini düþünmeden kirdigim,uçurtmalari tutsak ettigim,iki yakayi bir araya getiren kalabaliktan; bana mihenk tutturan kadin..
Birgun cikip gelsen ben bir daha yalan söylemem ustaya..Oyunlardan çikarim, dogrulari söylerim sana sarhoþken...Yýllanan yüzümün degismesine niyet etmiþ olurum hem..
Martilara simit ismarlayan adam kadar kararliyim..Ýskeleye demirlenmis ve daðýlan zerrelerimin hangi kutbusun sen?
Itme beni sana müptelayým..
Madem boyle özgursün.. Aldigini vermezsin madem geri..
Kolun her yere uzanir madem.
Neden bu kara’lar baðlayýsin?
Gözlerin kýlýçtan geçmeden,kalp kýnýna oturmaz.
Makama cikmak icin makamdan olmadigin tek yer burasi.
Ölmek icin kývranýp duran kefenin bir ayýbý yoktur;senden baþka:
Eger hayvanlardan beriysen..Ve hayalini bekleyen toprak kavusur,
Basucuna dogan guneþ,
Kiyamete ramak kala ayaklarina yol olur
Çicegi burnunda olduysan dilruba..
Ve sen ’bilmedigim kadar guzelmis’ dersin..
Makam yokluk makamý,koltuk sevdasi degil..
Bir urbaya girmiþ iki ayri gönülleriz biz..
Sen Israfilin surundaki Zefir! Þükrüne sabrim gerek.
Sen yýldýzlara selam durduran güzel!
Evvelinde Cibrile bir adýmýn kiymetini sorduran leyl ü nehar...
’Bir katre kan düþerse yere alemi yok edecegim’ derken Allah,
Cibril’in telaþýný kanadina sor! Ve sen bana Muhammed’den yadigar!
Yazmayayim bir daha seni, anlatmamali,
Sussun ibrik sesleri,saçlarindaki kar erisin,
Tum dogrular yanliþlari götürsun birgun..
Vedalarda yüzüm hep ayrýlýk kokar benim..
HATICE EKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.