BÝR UMUTTU YAÞAMAK
Ölümler doðurdu
Tuz buz yürek ucunda
Kara
Kapkara
Çýplak yalnýzlýklarla…
Asil ayrýlýklar
Avuçlarý kýnalý vedalar büyüttü
Ten kýraðýmýzda
Sese battý
Bakýþý kýrýk bir çift göze deðdi
Emek direniþlerindeki göz bebekleri
Ve nadastan çýkmýþ elleri
Sanýrsýn havaya asýlmýþ
Kendi bedeni üstünde haykýrýr
Susmadý
Göðü örttük üstüne
Maviyi giydi üzüm gözleri
Daha en baþýnda
Hayatýn
Aþkýn
Direniþin…
Alev kapaný zýlgýtlara sarýldý
Ah!
Feryadýnda bir ananýn
Okþadý saçýný, sel gibi gözyaþý
Haksýzlýða miðferdi göðsü
Engellerin üstünde korkusuz
Mücadelelerde onurlu
Gülüþü çehresinde parlayan
Nasýl da babayiðit
Tek eliyle avuçlarken yaþamýn yükünü
Ondandý
Ýki kirpik arasý hep toprak kokusu
Yeþerdi umuda
Kuru daldý ciðeri
Yeþertti
Son damla nefesi de koþmuþtu bu uðurda
Ah!
Ne perkave can iniltileri besledi
Çorak yarýnlar, ya düþerse
Ya düþerse
Çocuk yüzlere
Korkusuyla…
Yýlmadý
Zulasýnda en kýymetlisi
Zulasý þefkate susak evlat yurdu
Zulasýnda çehresi kedere boðulmuþ anasý
Zulasýn da onur, insanlýk…
Ak günlere yürüyen binler, on binler, milyonlar býrakarak
Nereye gidersin be adam
Ardýn masumiyet
Ardýn acýya has tebessümler
Ve
Koynun karanfiller doluyken
Yaralý kokar
Ardýn yaðmur yemiþ toprak kokar
Yalansýn
Yalan…
Fanisin Dünya!
Yine de alamazsýn
Alamadýn iþte!
Hala içimizde kor bir sevda
Bölünerek çoðalýr
Bir gider
Bin gelirsin yurduma
Bakýþýný ýraklara yatýrma
Huzura yat!
Sen ki,
Unutma!
Hala bizdesin…
NURGÜL OCAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.