güvercin notları

bilmediðim kelimeler baðýþla bana
uçarý benzetmeler olabilir içeriðinde

...


yazdýklarým ölüyor bazen
en sesli harflerin kazara silindiði
cümleler basýyor silgi artýðý sayfayý
üzerime yaðan
mýsralara açýlýrken kalemin kurþuni usu
hiç tereddüt etmeden
karalýyorum hayatýn peþin ödemelerini

aslýnda
buruþturup attýðým
sus yalnýzlýðýdýr
seslerin yitirildiði yerde
baþlar gibi tonu ezgi anlatýmlar
aslýnda
bütün harflere üþürüm
sýmsýký sarýlýrken hecelerin sýcaðýna
izmariti dudak arasý sorularýmda unuturum

çözülemeyen bir denklem olur hüzün
ucu ýslak hayaller altýnda keþfederken þiirin topraðýný
tek baþýna çýktýðým yolculuðu içerim
ve sol yanýmda
saçlarý dalgalar vuran kadýn
kadýným olursun

çocuklarý büyüttüðüm zaman
þiirlerin garlarýna gelir
simyacý trenlerin dumanlý seyyahý
çocuklar gördüðüm buðulu coðrafyada
tarihin kapýsýnda duran acýlarý selamlarým
az öncesinde raylarýn nemli kirlenmesi
göz kapaklarýmýn öpüþtüðü anda bulur kendini
yazdýðým uçurumlar kör bir masaldýr iþte
kýrýk atlara binmiþ çocuklarýn umutlarýnda anlatýlýr

yansýmalar yaparým
aþk üzerinden yýldýz kaymalarýna
göðün iki bacak arasýnda
bir salýncaðýn bulutunda oturur içtenliðin
ve her sallandýðýnda mavilerin gözlerinde
ayaklarýn girer yeþil ormandan ýslak sulara
kördüðüm altýnda
aklýmýn suallerinden geçer yazdýklarým
sen salýndýkça düþlerin daha ölmemiþ yerinde
birer birer umutlar ekerim her paragraf gülüþüne

ne çok acýlar gömüyorum harflere
tütün saðýlmasýnda
korkunç rutubet siyahlýðý açarak sayfalarýn üzerine
baðýþlanmasý güç yalnýzlýklar kuruyorum

ne çok acýlar resmediyorum yüreðime
özlemin dilinde uçan bir uçurtmanýn
ipini tutuyorum baþlamadan biten hayallerde
iþporta malýyým uygunsuz satýþýnda cümlelerin
cümleler asýyorum kimselerin bilmediði çýplak seslere

savaþlar bürünen
yol çalýþmasý gürültüleri
rahatsýz ediyor yazdýklarýmýn ruhunu
bombalar düþerken istismar hayatlara
kýrýlýyor sol elimin avucundaki tahta
avuntusuz býrakýyorum yeni doðmuþ heceleri
öylesine çaresiz kalýyorum ki
uzanarak barýþýn memesine
açlýðýna basamýyorum kara kýtanýn

bir daha körpe umutlarýný
veremiyorum
uðurun ceylanýn yüreðine
hey aklýmýn tek kurþunluk sevgilisi
uðruna ölümler beslediðim vicdaným
sayfalara renkli kuþlar çizemiyor
aðrýma giden çaðlarýn patlamalarý
roboski daðýlmasý yaralý bir sancý oluyor

nedir bu karmaþa azizliði
sýrtýna cümleler binen
bu yakarýþ þiirleri
duygu kanamasý düþmeleri
nasýl bir sonsuzluðun içinde bunca rehin ömür
anlatmak istediðim her anlatým bozukluðunda
biraz daha büyüyorum
biraz daha susuyorum
ardý vefasýz dolu aþklarýn
aþksýz bakmasýnda donuyorum
mülteci sýðýnma talep ettiðim sözcükler
kendi içinde bölünmüþ parçalanmýþ kifayetsizce

artýk duymuyorum sesin nefesini
duyumsamak için yaþamýn sýrrýný
aklýmýn uykularýna uykusuzluk biriktirmiyorum
olduðu gibi oluyorum iþte
yazdýðým dizelerin çýrak duruþunda
küllerin uçuþmasýný izliyorum

her özlediðimde yeniden doðduðum kadýn
noktalarýn sonrasýnda
virgüllerin ardýndan
hiç kaybedilmemiþ
ve unutulmamýþ kartpostal mýsralar yazýyorum


...


hiç tanýmadýðý insanlarýn
hürriyetine ruh vermektir yazmak
sevdiðine özlem öldürmektir
çocuklarý sevmektir uçurum dizelerde
ve hayata
umut
aþk
düþ büyütmektir yazmak...!








Sosyal Medyada Paylaşın: