Öyle çýðrýndan çýktý ki cümlelerimiz, Prangalar vurduk yüreklerimize,acýmadýk.. Körelttik aklýmýzýn biz olan yanýný, Kaybettiðimiz ise geriye bakacak cesaretimizdi.. Kaçarcasýna güneþe düþman olup, Gözlerimizi uykuya teslim ettik.. Vedanýn kokusu öyle sindi ki üstümüze, Telafuz edecek tek bir cümlemiz kalmadý.. O þimþek gibi çarpan cümlelerle, Upuzun uykularla bitirdik bizi.. Bizi biz yapan duygularý, Söylediðimiz þarkýlarý mateme çevirip, Koyu karanlýk odalara sýðýndýk.. Sadece bir þarký kaldý bize dair, ’Hiç Ayrýlamam Derken,Kavuþmak Hayal Oldu..’ S.K. NiLaS 8 NÝSAN 2104
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.