her kafadan bir ses kendince bir þey konuþur herkes hemen kendi yaný baþýndakilere bir þey sormaya baþlarlar hemen her keresinde
sekize bölüp bir dikdörtgeni yanýna bir parça daha eklerler dokuz haneye "kedi eti yedi" yazmanýzý isterler,
olmadý bu defa da onbeþ kibrit çöpüyle beþ kareden, dördü bir arada onlara yapýþýk diðeride “-üç çöp alacaksýn eline sadece üç kare kalacak”mýþ geriye
ya da durduk yerde baþka bir konu bir baþkasýna enteresan gelen durumu o da baþkalarýna aktarmak ister kendisi anlamasa da “-hinci sana bi mesel de ben deyiviren” önce, sadece yanýndakine anlatmaya çalýþýr diðerleri kulak kabartýr yeniden anlatýlýr en sonuncu da bir daha anlattýrýr artýk herkes meseleyi kavramýþtýr.
“-hinci size bi mesel de ben deyiviren zengin bi adam biðün düþünmüþ “yarýn ben ölsem meresemin baþýnda bunnar birbirlerine ðirer nasý etmeli de, gardaþ gavgasý olmasýn” köyün ileri ðeleni meseleyi çözmüþ”
“-gün gelmiþ adam ölmüþ, iki çocuðu var ehtiyar mallarýný öyle üleþtirmiþ ki evlatlarýnýn hiþ biri “haksýzlýk oldu” dememiþ herkeþ hakkýna ýzarý olmuþ emme nasýl?”
ileri-geri bir sürü çözüm üretilir soruyu soran her cevaba “ý-ýh” der de baþka bir þey demez “-peki sen biliyon mu” “-helbet” “-peki kendin mi buldun cevabý” “-tabii” “-yok len valla senin gafan o ðadak çalýþmaz birinden duymuþsundur”
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.