Gece gözlerin süzülmüþse grimsi yalnýzlýða mehtabý dost sanýp sarýlmýþsan uykusuzluða yorgun düþmüþse ruhun karanlýðýn getirisi yalnýzca yakamozlu yýldýzlarý izlersin ay sorar neden bu kadar üzgünsün arkadaþ
soðuk bir rüzgar titretiyor vücudunu beyaz bir kaðýt gibi yüzün dalgalarýn sesine aldýrmadan hala gülümseyen gözlerin fenere köprü olmuþ aydýnlatýr denizi gece kuþu gibi öten ses dalgalarýn sarsýntýsý ninniye çaðrý yapýyor meltem rüzgarlarý hala güçlüsün
dimdik ayaktasýn sevda yaðmurlarý ýslatýyor bedenini hasreti yoðuran ruhun sevdana tutsak gölge kalýyor sahilinde düþüncelerin kýyýlarý çizerken bir alev olup ýsýtýyor evreni sen aþýksýn
Behçet Bük 7.4.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.