Seni ben kendi ellerimle diktim topraða Büyüdün filizlendin boy verdin yapracýða Büründün yeþil mi yeþil palazlandýn daða Aþýktýn sen biliyordum ben ise tek saða Benim karadutum oldun tadýna doymadým Parmak boyunca kapkara dutum sana yardým Her ne kadar aþýksan da daða bana kardýn Eyleþir idik biz bize beraber sana vardým Sonunda yaþlandýn dutum çöktün çok anide Kuruyan gövden sýkýlmýþtý artýk güne de Hem de geceye küs gibiydin sanki o demde Sessiz yýkýldýn bir gün karadut ben yine de Ararým seni diktiðim yerde akþam gölgede
20.01.2008. Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.