GÖNLÜME HÜKÜM GEÇMİYOR

GÖNLÜME HÜKÜM GEÇMÝYOR
Aðlama gönül, aðlama sakýn.
Zoruma gidiyor böyle yaþamak!
Hicrana sarýlýp maziye gömülmek,
Bana göre deðil of gönül!
Alýþkýn deðilim yalnýzlýðýn kulu olmaya,
Yalnýzlýk beni tutuklu koydu.
Þimdi boynumda pranga,
Ayaðýmda zincirler,
Koþuyorum özgürlüðe doðru.
Koþabilirsem tabi ki!
Ruhum benden çok arkalarda yürüyor.
Kalbim küs olmalý benimle konuþmuyor,
Ýçimdeki çiçekler açmadan soluyor,
Konuþ susma gönül, sana ne oluyor?
Þeytan bile böyle intikam almayý bilmezdi!
Amacýn beni arkadan vurmaksa,
Kurþuna ihtiyaç yoktur.
Sen elini kirletme sakýn,
Günahlarým veballerim,
Zaten bana yeter de artar bile.
Ben bir ölüyüm gönül, için rahat etsin!
Ah gönül, gözlerimi senden alabilirim.
Tenimi senden çalabilirim.
Hayallerime ara verebilirim.
Ruhumu bilmediðim yerde koyabilirim.
Yürek ferman dinlemiyor,
Ona nasýl söz dinletsem sen söyle?
Gönül vazgeç bana zulüm etmekten,
Senle uðraþmaya halim kalmadý.
Ýstersen küs, istersen çýk git bedenden.
Ýstersen günahkâr belle ezelden.
Umurum da deðil!
Usandým gönül senin elinden!
Usulet Güner




Sosyal Medyada Paylaşın: