kalbin yüze yansýmasýdýr görünüþ
yanýltsa da insaný
tanýmak inanmak ister kendince
çoðu kez de inanýr
takmýþtýr yüzüne maske görünmez sanýr
bilemezsin melek yüzünde
barýndýrdýðý o sinsi þeytaný
bir dost edasýyla yaklaþýr yanýna
ta ki kaþýk takýrdayýncaya kadar
anlarsýn anlarsýn da
vakit çok geç olmuþtur
ne kadar da rahattýr
kusmuþtur içindekileri
sýrlar dökülür bir bir
o melek yüzlü insan gitmiþtir
çýkmýþtýr ortaya o gerçek yüzü
gelen mi onu aratýr
yoksa o mu gideni bilinmez ki
kýzgýnlýðýmý içime atýp susarým
konuþtukça aðýrlaþan kelimelerim var içimde
zoraki gülmelerime aldanmayýn
içimde ki yangýnlarý ben bilirim
nokta konmuþ cümlelerde
hapsettim göz yaþlarýmý bir ömür boyu
en zayýf yaným güvenmekti her kese
bir çocuk gibi inanýyorum iþte
boþ yere ettiðim kavgalara gülüyorum sadece
ne caným yansýn istiyorum
ne de kýrmak hiç kimseyi
ruhumda ki fýrtýnalar dinsin diyerek
atýyorum kendimi sahile istemeyerek
içimde ki seni son defa haykýrarak...
Refik
08.04.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.