Her þey sessizdi, karanlýktý. Yüreðim burkuluyordu dokunduðun yerden. Sessiz ve acý nidalarým yankýlanýyordu bedenimde. Tüm gölgeler göðe doðruluyordu bizim için, Ve tanrýdan tek bir dilekleri vardý, Sen!
Sessizlik sensizliðe dönüþtü. Karanlýk gözyaþlarýmýn tesellisi, Gözyaþlarým ise senin mutluluðundu.
Gece aðlamayý, Ay ýþýðý hüznü öðretti. Gün doðumu umut demekti, Ve tek bir maðduru vardý umudun, Ben!
Ve ayrýlýk vakti geldi, Hüzün her bir yaný sardý, Gözler doldu tekrardan. Ben kimseye akamýyorum, Yaþlar akýversin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Martıkobu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.