Aðacýn altýnda yine seni beklerken buldum kendimi hep erken gelirim biliyorsun geç kalmayayým diye bana biri öðretti sanýrým sendin o evet sendin çünkü sana hiç kýyamazdým bekletemezdim seni geç kalan dakikalarda kýzardýn hiç istemezdin...
...artýk ayrýlma vakti biliyor musun bu son buluþmamýzdý nasýl söyleyeceðim bilmem seni düþünürken geldiðini bile göremedim ýslak yaðmur altýnda üþümüþüm sararan yapraklara sarýlýrken gönlüm ýslak gözlerime buharý düþmüþ seni bile fark edemedim güzel gözlerini sevdiðim alnýndan öpmek istiyorum evet bu bir veda öpücüðü nasýl kabul edersen...
...rüzgarýn esintisi soðuk yüzümü keserken bana acý veriyor ayrýlýk titreyen dilim buz oldu adeta diþlerime düþtü uyuþan yanaklarýmý okþuyorsun belki hala bilmiyorsun bile evet gözümden bir damla yaþ elinle silerken hýçkýrýklara boðuldum bu son buluþmamýzdý artýk baþka bir memlekete gidiyordum tayin olmuþtum...
...neden buraya deðil belki de bizim kaderimiz kaderimizde varmýþ ayrýlýk ne olur aðlama beni de aðlatýyorsun sevdiðim biliyorum çok kýzýyorsun ben ister miyim ister miyim gitmek bu son buluþmamýzdý içim buruk gözlerim kan çanaðý fakat sana bir müjdem var öylesine güzel ki seni de götürüyorum yanýmda sevgilim seni de ben hiç yalnýz kalamam ki...
Behçet Bük 6.4.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.