Kýrýk tahta bir kalemle, Kapkara olmuþ kaðýda gidiþini yazýyor ellerim.. Nedense hep eksik kalýyor satýrlarým, Býrakýyorum bir kenara kýrýk kalemimi.. Yokluðunla saklambaç oynuyorum, Beni bulup da söbelemesinden korkuyorum.. Yok güzelim yok, Sensizliðin ucu bucaðý yok, Tarifi de yok kitaplarýmda.. Seni en son gördüðüm yere gitmek istiyor ayaklarým, O býraktýðýn yerde bulur muyum seni? Kahrolasý kýrýk kalemimi çöpe atsam, O yokluðunla yazýlan satýrlar silinir mi? Sensizliði lime lime etsem, O savrulanlarla sen olup bana döner mi? Umut iþte be güzelim, Bir türlü ikna olmuyor yüreðim.. Elimde tertemiz bir kaðýtla biçareyim, Geleceðin günü bekliyor satýrlarým.. Uzun yýllar da geçse güzelim, Ellerimin yazdýðýný yüreðime yazamýyorum...! S.K. NiLaS 6 NÝSAN 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.