Kovup gökyüzünden
Yaðmura gebe
Nisan bulutlarýný
Yüreðime yýldýz yedirdim
Çýkamadým
Ruhuma düþürdüðün özlem kederinden
Ve
Yine
Ýçimde çatlak bir sancýyla geliyorum kabrine
Ölümünün yýl dönümünde
Soðuk taþýna deðdiriyorum elimi
Elim yanýyor
Ki;
Elimin harýndan
Titrek kelimeler düðümleniyor boðazýma
Sonra
isimsiz bir þiir dökülüyor dudaklarýmdan
Aðýt kokan
Biliyorum yanýmdasýn
Silmek istiyorsun
Gözlerimi silemiyorsun
Ruhun ruhuma yoldaþken
Yine de
Rüzgar bir ses fýsýldýyor kulaðýma
Yokluðunda
Uzaklardan
Aðlama!
Biliyor musun baba
Artýk
Gözyaþýmý
O
Siliyor
Þefkat dolu dudaklarýyla
Sen silemesende
Þimdi emanetin onda
Gözün ardýnda kalmasýn
Rahat uyu baba….
Taylan KOÇ