Ruhumdaki fýrtýna koptu kopacak derken,
Gökkuþaðý rengine büründü sanki her yer.
Sevdâ denilen ateþ arz-ý endâm ederken,
Raksetti gözlerimde yýldýzlar birer birer.
Aklým baþýmda deðil bir akýlsýz kul oldum,
Gönlümü hiç sormayýn uçup gitti elimden.
Kadere boyun eðdim mihrican vurdu soldum,
Adýný düþürmedim bir gün olsun dilimden.
Mâzi’nin hasretini yudum yudum içerken,
Gerçeklerle deðilde hep hayâlde yaþadým.
Bu aþkýn þarabýyla ben kendimden geçerken,
Makber denen menzile yaklaitým adým adým.
Ömür denilen bu yol iþte bitip gidiyor,
Ne çabuk gelip geçti bir gün kadar kýsaymýþ.
Sevilen neden bilmem hep cefâlar ediyor,
Býrakýp da giderken garip yerine saymýþ.
Bülbülün feryâdýyla yankýlansa da sesim,
Baharlar yaþamadým iþte mevsim hazânda.
Günden güne yok olup tükenirken nefesim,
Tek tesellim umudum mahþerdeki mizânda.
.......................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.